الها!  گناهانم مرا در دربرگرفته،دوری از تو،جامهء بینوائی به تنم پوشانده،وزشت کرداری هایم مرا از تو دور کرده،

رحیما!  بر من رحم نما ومرا با قبول توبه ام از سوی خودت زنده ساز،

کریما!  مرا اگر از آستانه ات برانی،و من را نپذیری،من به که پنــاه بـرم،کـه تو تنها پنـاه گاه منی،

       پس وای برتبهکاری هایم،برجنایاتم،بر سرکشیهایم و وای بــر شـرم و رسـوایی ام در نزد تو،

مهربانا!  هماناکه آمرزش ورحمت تو امیدوار کننده تر است تاکردار من،وگذشتت بیش از گناهانم،

رئوفا!  اگر در میزان تو گناهم سنگینی می کند، می دانم که عفو تــو بزرگ تــر از گناه من است،

خالقا!  چنانچه شایستهء آمرزش تو نیستــم،دریای رحمت تــو آنچنان گستــرده است که آمرزشت

       شامـل حال مـن شود و مـرا در بــر گیــرد، چـون که بخشش تــو همه چیــز را فــرا می گیــرد،

ای مهربان ترین مهربانها!

         چه یافت آنکه تو را از دست داد

         وچه از دست داد،آنکه تو رایافت

نسیم گذشتت و شهد بخشش ومهرت را به بچشان، 

ای خدای خوب من...